Το βαρρόα , ο μεγαλύτερος εχθρός του μελισσιού καταστρέφει μελίσσια μειώνεται και χανεται η παραγωγή περνάνε οι χρονιές και τα έξοδα ανεβαίνουν για τον μελισσοκόμο που αλλιώς ειχε υπολογίσει στην αρχή της χρονιάς και αλλιώς βρέθηκε στο τέλος της.
Πολλά χρόνια τώρα τα ίδια χημικά μεσα χρησιμοποιούνται απο τους μελισσοκόμους για την καταπολέμηση του ,κάνοτας το άκαρι να αποκτήσει ανθεκτικά γονίδια που επιβιώνουν και σε πολυ μεγαλύτερες δοσολογίες .
Το βαρρόα είναι απο τους λίγους οργανισμούς που μπορεί να γονιμοποιηθεί με συγγενικά γονίδια χωρις κανενα πρόβλημα αιμομιξίας , με τις θεραπείες που γίνονται στα μελίσσια επιβιώνουν τα βαρροα που βρισκονται μέσα στα κελιά του γόνου και καποια ανθεκτικά πάνω στις μέλισσες . Πολλά απο αυτά γεννημένα απο την ίδια μάνα μπορούν να παράγουν νέους απογόνους- κλόνους , και πολύ γρήγορα γίνεται επιλογή ανθεκτική σε μια δραστηκή ουσία ιδικα όταν παραμένει για μεγάλο διάστημα στην κυψέλη .
Θα παρατηρήσετε οτι αυτό δεν συμβαίνει με αλλα ακάρεα π.χ. με την μπράουλα που σπανια βλέπει κανεις πλέον .
Αλλάζοντας δραστική ουσία η αυξάνοντας την δόση καθε 2-3 χρόνια υπαρχει καποιο αποτελεσμα αλλά λόγο ευρείας και αλόγιστης χρήσης για πολλά χρόνια , πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε θεραπεία όταν το πρόβλημα έχει παρουσιαστεί αλλα κάνουμε απο πριν ακομα ,προληπτικά ωστε να κρατάμε τον αριθμό χαμηλα .
Κρατώντας τον αριθμό των βαρρόα σε χαμηλά επίπεδα αποτρέπουμε εκτος απο την μείωση του πληθυσμού του μελισσιού και την εκδήλωση συμπτωμάτων των ασθενειών . Το βαρροα κινείται ζει και γεννάει μεσα στα κελιά μεταδίδοντας στις λάρβες ασθενειες και αυξάνει τους σπόρους τους .
Στην ανάγκη για την μάχη κατά του ακάρεος , εκτος απο τα χημικα μέσα εχουν βρεθεί και πιο φυσικοι μέθοδοι , μερικοι δυσχρηστοι ,ασυμφοροι με περιορισμούς .
Η πιο οικονομική και λειτουργική κατα την γνώμη μου αυτή του οξαλικού οξέως , με πολυ καλά αποτελέσματα προς το παρόν , γιατι δεν υπάρχει μέθοδος που να μην αποκτηθεί κάποια στιγμή αντοχή απο το βαρρόα με την πάροδο του χρόνου .
Οι πρώτες προσπάθειες που γίνονται απο μελισσοκόμους για ευρεία χρήση είναι αποθαρρυντικές για τους επαγγελματίες , που λειτουργούν κάτω απο την πίεση της σύγχρονης διαχείρισης των μελισσιών τους ( ο χρόνος είναι χρήμα ) σκεπτόμενοι περισσότερο ως επιχειρηματίες , κρατώντας βιώσιμη μια μελισσοκομική επιχείρηση με μεγάλο αριθμό σμηνών και έξοδα , καθε λεπτο μετράει.
Πολύ μεγάλο πλεονέκτημα δίνεται με την εξάχνωση , ιδικα σε περιοχές που διατηρούν γόνο τα μελίσσια γιατι μπορούν να γίνουν πολλές εφαρμογές τον χειμώνα , χωρις να επηρεάζουν τις χειμερινές μέλισσες που πρέπει να μείνουν δυνατές για μεγάλο διάστημα κι αυτο γιατί μόλις κρυώσουν οι ατμοί παίρνουν την μορφή κρυστάλλων πάνω στις κερήθρες και στις μέλισσες που μετα καθαρίζονται . Με την διαβροχή , προτείνεται τον χειμώνα μια και μόνο εφαρμογή γιατί οι μέλισσες στην προσπάθεια τους να καθαρίσουν το οξύ το ρουφάνε στον πρόλοβο τους . Αν δεν εχουν την ευκαιρία να βγούνε εξω λόγο άστατου καιρού να το αδειάσουν και να καθαριστούν , το κρατάνε και καταστρέφεται το έντερο τους όπως γίνεται και με τους σπόρους της νοζεμίασης με κόστος σε αργή ανάπτυξη μετα η ακόμα και μείωση του πληθυσμού .
Ομως , η εξάχνωση είναι μια πολύ χρονοβόρα διαδικασία , πολύ μικρος αριθμός μπορεί να γινει σε 1 24ωρο ιδικα με μονο μια συσκευή και ετσι λίγοι την χρησιμοποιουν ευρεως εκτως απο αυτη την αμερικάνικη πατέντα https://beeinformed.org/2014/02/oxalic-acid-fogger-demostration/.
Για την διαβροχή τωρα πολύς ντόρος έχει γίνει.. προσπαθεί ο κόσμος να βρει ακρη και άκρη δεν μπορεί να βρεί στην χώρα μας ........
Μετα απο πολυ ψάξιμο πηρα κάποιες αποφάσεις στην ανάγκη μου για εναλλαγή θεραπείας το καλοκαίρι , που ειναι και η τελευταία ευκαιρεία για να βγούν καθαρές χειμερινές μέλισσες για ξεχειμώνιασμα μετα το φθινόπωρο , για δυνατά μελίσσια νωρίς την άνοιξη και χωρίς προβλήματα νοζεμίασης , τουλαχιστον σε μελίσσια που δεν έχουν ταλαιπωρηθεί σε πεύκο πριν τον χειμώνα .
Οι νεαρές μέλισσες δεν προσβάλλονται απο νοζεμίαση γιαυτό οταν ζητείται δείγμα μελισσών για έλεγχο γίνονται δεκτές μόνο μέλισσες μαζεμένες απο την είσοδο , ωστε να είναι όλες συλλέκτριες .Απο το ίδιο μελίσσι αν πάρουμε μέλισσες απο το κέντρο της μελισσόσφαιρας μπορεί να μην βεθεί μεγάλος αριθμός σπορείων .
Θα κάνω μια προσπάθεια να εξηγήσω με απλά λόγια τι έκανα για να απλοποιήσω την διαδικασία ώστε να μπορώ να την εφαρμόσω σε μεγάλο αριθμο μελισσιών ακομα και στη νομαδική μελισσοκομία .
Πήρα λοιπόν , 1 κιλο νερο , μισο κιλο ζάχαρη και 60 γρ διένυδρο οξαλικό οξυ .
τα ζυγισα σε ζυγαρια κουζίνας χωρις την ακρίβεια +- του ενος γραμμαρίου . Τα εριξα ολα μαζι στο μπλέντερ , τα ανακάτευα για περίπου 15 λεπτά κατα διαστήματα .
το μειγμα λιώνει αλλα παραμένει θολο σαν λεμονάδα . Δεν πήρα καποια μέτρα προστασίας , γαντια ,γυαλια ,μασκα γιατι κατα την προσωπικη μου αποψη το οξυ ειναι πολυ ασθενές για να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα στο δέρμα . Ισως να είναι πιο ευαίσθητα τα μάτια .
Παρόλα αυτά για όποιον το δοκιμάσει θα του συνιστούσα να μην το κάνει και να εχει ολα τα προστατευτικά ,σε περίπτωση που παρουσιαστεί κάποια ευαισθησία η γινει κάποιο λάθος .
Εγω το έκανα με δική μου ευθύνη και δεν θα το συνιστούσα .Παρτε ολα τα μέτρα προστασίας αν το δοκιμάσετε .
Μετά πήρα μπουκάλια αναψυκτικόυ 1 1/2 λιτρου χωρις δοσομετρητή και γέμησα οσα χρειαζόμουν , εχοντας ένα εξτρά καπάκι με τρύπα απο 5άρι καρφί για να το αλλάζω και να το ρίχνω στα μελίσσια .
Δεν υπάρχει φόβος υπερδοσολογίας αν μετρήσουμε πόσο ρίχνει το μπουκάλι ανα πλαίσιο σε σχέση με μια σύριγγα ,αν θέλουμε πρώτα να κάνουμε και σχετικές μετρήσεις , γιατι ουσιστικα δεν μπορουμε να μετρησουμε με ακρίβεια τις μέλισσες που πατάνε ένα πλαίσιο η την ποσότητα του μείγματος που θα πέσει πάνω στα τελάρα η τον πάτο το οποίο μετά δεν το καθαρίζουν άμεσα οι μέλισσες.. Το ποσοστό του οξέως ειναι πολύ μικρο για να αλλάξει σε τοξικά επίπεδα απο μερικά εμ ελ παραπανω .
Αφου μας περισέψει μείγμα δεν χρειάζεται να το πετάξουμε , μπορούμε να το διατηρήσουμε στο ψυγείο για αρκετές μέρες .
Αν αφεθεί εκτός ψυγείου ανεβαίνει η HMF και καραμελώνει το μειγμα γινεται κιτρονοκαφε και μπορει να ειναι τοξικο για την μελισσα . Οσο ειναι άσπρο ιδικα το καλοκαίρι δεν δημιουργεί πρόβλημα .
Αν οι θερμοκρασίες φτάνουν τους 37 τοτε καλυτερα να μην γινεται εφαρμογη η να γινεται το απογευμα . να αποφεύγεται σε νεαρες βασίλισσες η πολύ ταλαιπωρημένες μελίσσες που δεν εχουν προλάβει να ανανεώσουν τον πληθυσμό τους ( μετα απο πευκο η λειλασια ) .
αν τα μελίσσια περνάνε μαλακό χειμώνα η πετανε κανονικα και κανουν γόνο , αλλα περισσοτερο και πιο σιγουρα το καλοκαίρι μπορούμε να κάνουμε τουλάχιστον 2 η και περισσότερες εφαρμογές για να πιάσουμε ολο τον κύκλο του γόνου αν 7-10 μερες .
στις φωτο μετα απο 2-3 μερες πεφτουν αρκετα βαρροα αν και ειχαν γινει εφαρμογη με χημικο σκευασμα , φαινεται οτι χρειάζεται αλλαγή δραστικης ουσιας πλεον .
Ετσι λοιπον βλέπουμε κυψέλες 2-3 χρόνων με προβλήματα υγρασίας και σαπίσματα που δεν εχουμε ξαναδεί. ΑΠΟ ΠΑΝΩ! ενω πάντα είχαμε δεδομένο το κάτω μέρος , αλλά και όροφοι που βρίσκονται μεγάλο διάστημα στην αποθήκη και δεν ακουμπάνε στην γη . 
Μερικές φορές η εντύπωση που δίνει ένα μελίσσι κοιτώντας απο πάνω είναι παραπλανητική .
Πολύ μεγάλο πλεονέκτημα δίνεται με την εξάχνωση , ιδικα σε περιοχές που διατηρούν γόνο τα μελίσσια γιατι μπορούν να γίνουν πολλές εφαρμογές τον χειμώνα , χωρις να επηρεάζουν τις χειμερινές μέλισσες που πρέπει να μείνουν δυνατές για μεγάλο διάστημα κι αυτο γιατί μόλις κρυώσουν οι ατμοί παίρνουν την μορφή κρυστάλλων πάνω στις κερήθρες και στις μέλισσες που μετα καθαρίζονται . Με την διαβροχή , προτείνεται τον χειμώνα μια και μόνο εφαρμογή γιατί οι μέλισσες στην προσπάθεια τους να καθαρίσουν το οξύ το ρουφάνε στον πρόλοβο τους . Αν δεν εχουν την ευκαιρία να βγούνε εξω λόγο άστατου καιρού να το αδειάσουν και να καθαριστούν , το κρατάνε και καταστρέφεται το έντερο τους όπως γίνεται και με τους σπόρους της νοζεμίασης με κόστος σε αργή ανάπτυξη μετα η ακόμα και μείωση του πληθυσμού .
στις φωτο μετα απο 2-3 μερες πεφτουν αρκετα βαρροα αν και ειχαν γινει εφαρμογη με χημικο σκευασμα , φαινεται οτι χρειάζεται αλλαγή δραστικης ουσιας πλεον . 
